Dwars door Spanje (2); Pamplona

Tijdens het ontbijt op zondag 17 juni blijkt dat het hotel behoorlijk veel overnachters telt. Zo te zien mensen op doorreis zoals wij, die ook dit adres op een saai industrieterrein hebben weten te vinden. Drie jongelui van een tennisvereniging uit Murcia die zaterdagavond met een taxi arriveerden, stappen in vol ornaat met ons op de bus richting Pamplona. In een buitenwijk verlaten ze het openbaar vervoer en lopen richting sporthal. Wij gaan verder richting centrum, waar we vanaf de halte in de buurt van de citadel richting VVV lopen. Het is nog vroeg en fris.

Pamplona, vanuit Les Landes zijn we er jaren terug - door de regen verjaagd uit Mimizan Plage - een keer doorheen gereden op zoek naar de zon in de buurt van Tarragona. ‘Iets met stieren en hardlopen’, zeiden we toen. Tijd om de kennis wat uit te breiden.

Zo, de eerste foto is gemaakt: het stadhuis, rechts van het VVV-kantoor waar een jongedame (en sinds wat jaren zijn ze nogal snel jongedame of -man) op een kaart wat te bewandelen interessante plekken aankruist. 

We beginnen aan de overkant: de kerk van San Saturnino of San Cernin de Pamplona. In de begintijd van het christendom ontstaan als burcht en na zoveel eeuwen van verbouwing heeft het ook wat kenmerken van een kerk. 

Binnen wordt de naamgever vereerd. Bij terugkeer in wat nu Frankrijk heet, werd deze missionaris door de heidenen voor straf aan de staart van een stier gebonden. Het furieuze beest begon te rennen en Saturnino stierf voor zijn geloof op 29 november 250. Deze martelmethode is nieuw voor ons.

Door een nog rustig centrum naar het Museo de Navarra, op de zondagen alleen ‘s ochtends open. De moeite waard. Weer buiten valt er wat regen. Meteen daarna herwint de zon terrein om ons de rest van de reis door Spanje overdag nauwelijks nog te verlaten.

Naast het museum ligt een gebouwtje waar sinds 1591 stieren worden losgelaten voor een dolle tocht heuvelafwaarts. Niemand hangt achter die bullen, ze proberen juist aan de voorkant uit de buurt van hun horens te blijven. Dat lukt niet altijd wat zijn sporen nalaat op de traditionele witte feestkledij. De feesten van San Fermín beginnen op 6 juli en duren t/m de 14^de.

We volgen de weg over de imposante stadsmuren. Op een bolwerk vindt vast de viering van de a.s. dag van de yoga plaats. Sfeer jaren ‘70. Veel jonge gezinnen. Zo’n 60 mensen volgen synchroon de bewegingen van een instructeur. We besluiten tot een pauze op een terras aan de Rincón del Caballo Blanco.

Daarna weer verder. Via de stadspoort komen pelgrims op erg naar Santiago het centrum binnen. Er zijn veel gelegenheden om goedkoop te eten en te overnachten voor deze wandelaars.  Het uitzicht vanaf deze hoogte is bij elke bocht opnieuw mooi. 

Rond 15.00 uur verlaten we ter hoogte van het Parque de la Media Luna de muren en zoeken een eetgelegenheid. Bij de eerste de beste plek waar veel Spanjaarden zitten, gaan we naar binnen. Lekker.

Inmiddels is het aangenaam warm geworden. We slenteren verder en zien hoe tegenover de Catedral de Santa María la Real twee bedevaartgangers voor een hostal uit een taxi stappen. Wat verderop koesteren we ons wat in de zon op een bankje tegenover het voormalige Palacio Real, nu Archivo General. We zien hoe de Basílica de San Fermín de Aldapa gereflecteerd wordt in het glas van het moderne archiefgedeelte.

Terug naar de halte bij de citadel, gebouwd naar het model van de Antwerpse dwangburcht. Dat voorbeeld stond in de wijk aan de Schelde die nu ´Zuid´ heet.

De bus laat niet lang op zich wachten. Morgen Soria.