We hebben er dan een kijk-&rustdag achter de rug in
Manzanares. Die plaats ligt in de streek La Mancha, in Nederland vooral bekend
als het land van Don Quichote en zijn dikbuikige knecht. De plaats is het van
de Manchegokaas. Eerder deze week waren we in Pamplona, Soria (waar we over een
nieuw pad van 1,75 miljoen wandelden) en gisterenmorgen in Burgos de
Osma.
Deze dag
begonnen we dus in Manzanares met een bezoek aan het museum van de
Manchegokaas. Bij opening om 12.00 uur blijken we de eerste bezoekers en tot
sluiting om 14.00 uur blijft dat ook zo. Alle tijd dus voor een van de twee
heren die de receptie bemannen om ons met een prima verhaal bij de ontvangst
wegwijs te maken.
Het
huidige stedelijke museum bevindt zich in een voormalige boerderij-kaasmakerij
waar herders langs eeuwenoude veeroutes - cañadas - naar toe trokken. Nog
steeds kun je langs veel Spaanse ineen een driehoeking verkeersbord aantreffen
met daaronder het woord cañada.
Naast de
kleine overzichtelijke expo over het ambacht, aangevuld met gerelateerde kunst,
bestaat er een afdeling rond een hier beroemde auteur. De man heet Ignacio
Sánchez Mejias. Hij moet een veelzijdig persoon geweest zijn, die ook faam verwierf
als toreador. Hij raakte op 11 augustus 1934 om 17.00 uur tijdens het gevecht
met een stier in de arena van Manzanares gewond en stierf enkele dagen later
aan gangreen in Madrid.
Ook zijn vrienden voelen zich verweesd en de auteur
Fredrico García Lorca schrijft een eligie onder de titel ‘A las cinco de la
tarde’. Eerder deze ochtend werd het al gedeeltelijk gedeclameerd door de
informant op het VVV-kantoor en de inleider bij het museum. De volledige tekst
hangt op de bovenverdieping en in een aparte ruimte is de volledige voordracht
te horen. De tekst maakt indruk en ik neem me ter plekke voor deze - op enig
moment weliswaar - van buiten te gaan leren.
Bij de visite hoort ook een kaasproeverij. Omdat wij de enige
deelnemers zullen zijn, wordt het - tegen de betaling van een euro - de kleine
versie: drie smaken, een glas witte wijn, water en een mandje brood. En of we dan
gelijk op de promofilm willen waarvoor een jonge filmploeg bezig is opnames te
maken.
Dus wordt ons smikkelen door de camera gevolgd. (Inmiddels hebben beide
jongemannen ons de link naar het resultaat doorgestuurd.) Grappig. Na afloop
weten we vrij nauwkeurig het verschil aan te geven tussen Manchegokaas en kaas
uit Manchego. Het gaat hier om een serieus onderwerp.
Het is 14.00
uur en het iets verderop gevestigde kledingmuseum Manuel Piña gaat (ook) dicht
tot 17.00 uur. Dat wordt dan een andere keer. In feite gaat nu een groot deel van het land tot de namiddag op
slot. Het is 33°C, tijd voor een rustige lunch en de siësta. Hiervoor gaan we
na een bezoek aan Mercadona en Carrefour naar onze tijdelijke verblijfplaats.
Ook hier is dat een hostal. In dit geval een grote gelegenheid
aan de snelweg. Prima, netjes, attente mensen en met een lekkere traditionele
keuken.
Terwijl
we aan ons avondmaal beginnen, voetbalt Spanje tijdens het WK tegen Iran en in
de hal (lounge) zitten mensen enthousiast te kijken.
Morgen verder richting Ardales, provincie Málaga, voor de
wandeling ‘Caminito del Rey’; de aanleiding tot deze reis.
Wordt
vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten