vrijdag 29 maart 2019

Dagboek Nieuw-Zeeland (7); High Noon

24/01
Een zonnige en frisse start van de dag. We ontbijten op het terras, praten later met Gin over het uitzonderlijke weer van gisteren en vertrekken voor een wandeling in de buurt. Achter het huis loopt de Rail Trail en omdat we juist dit stuk gisteren ‘overgeslagen’ hebben door de route langs de rivier te nemen, begint daar ons ommetje. We komen langs wijngaarden en een golfclub. Even later door stukken bos en iets dat op hei lijkt: het zijn lappen tijm. Het ruikt ernaar. Lekker. 

Na de lunch bel ik met wijngaard Como Casa voor een bezoekje; daar blijken ze wat anders op het programma. Het wordt een ritje naar Cromwell, een stadje aan een stuwmeer. Tot nu toe hebben we de nodige van dit soort waterbekkens bezocht. Ze zijn niet van echt te onderscheiden.

Het oude Cromwell ligt sinds 30 jaar op de bodem van Lake Dunstan. Een klein gedeelte dat gespaard gebleven is, vormt de Cromwell’s Heritage Precinct. Oude handelshuizen, winkels en een voormalige smederij zijn gerestaureerd en herbergen nu horeca en galerieën. De rest van het plaatsje is nieuw.

Zowel het oude als het nieuwe deel brengt mij tot de gedachte dat een Amerikaan hier geen heimwee hoeft te krijgen. We zien wat huizen in aanbouw en de werkwijze komt bekend voor. Op een betonnen plaat met uitsparingen voor de leidingen komt een fijnmazig houten staketsel van regel- en stelwerk. Dat wordt opgevuld met isolatiewol waarna de afwerking volgt met kunststof. Aan de buitenkant zit veel metaal. De onderkomens worden niet voor de eeuwigheid gebouwd. Ze liggen over het algemeen wel riant in het groen. Bij het antieke deel eind 19de eeuw kunnen zo Gary Cooper en Grace Kelly te paard arriveren voor een remake van High Noon. Ik neem wat 'western-foto's' en stuur ze met wat bevindingen naar mijn neef(je) in Houston.

Verschillen zijn er uiteraard met het ‘echte’  Amerika. Tot nog toe lijkt de bevolking overwegend te bestaan uit nazaten van West-Europese boeren en goudzoekers. En die zijn overwegend slank. Ze lopen niet over straat met oversized drankbekers. Plus: ze rijden links. Vol overtuiging. 

‘s Avonds eten we smakelijk bij Shaky Bridge, wines&bistro, Alexendra.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten