Dagboek Nieuw-Zeeland (8); boerderij

25/01

Afscheid van Gin (na een lang verhaal over de boerderij en de drie kinderen).

Gin en Geoff hebben hun boerenbedrijf overgedaan aan hun zoon Chris. De overdrachtsconstructie is zodanig, dat het ouderechtpaar er ook van kan leven. Gin werkt bovendien parttime bij de rechtbank waar zij tijdens het proces de stem van het slachtoffer vertegenwoordigt.

De boerderij ligt twee uur van Lawrence. Op de uitgebreide landerijen worden koeien, schapen en herten gehouden. Had de oude generatie nog personeel in dienst, Chris schakelt bij drukte loonwerkers in. Om bij de tijd te blijven, is de zoon lid van een groep jonge boeren geworden, die i.s.m. wat ervaren gasten de ontwikkelingen bediscussiëren en daar waar nodig nieuwe wegen volgen.

Zijn vee staat zomer en winter buiten. Er zijn bomen en struiken om de dieren uit de wind of de zon te houden; geen stallen. ‘It’s sometimes the survival of the fittests’, zegt Gin. Desgevraagd geen Oostvaardersplassenscenario.

De koeien worden voor de slacht gehouden; melken is er niet bij. Tegen de kerst is er veel vraag naar hertenvlees. (Eerder hoorden we al dat de huiden naar China gaan). Uiteraard leveren de schapen wol. Afgezonderd wonen, betekent dat de kinderen - zeker voor het voortgezet onderwijs - naar een kostschool ‘moeten’.

Dan gaan we op pad door een prachtig heuvellandschap, Een stuk volgt de Clutha River. Voor we in Lawrence pauzeren, komen we door een groot gebied met boomgaarden (steenvruchten). We drinken thee, bezoeken de plaatselijke Four Square waar we behalve levensmiddelen ook een opvouwbare koeltas plus koelelementen kopen. We lunchen in een parkje en al snel na Lawrence moeten we aansluiten bij een rij stilstaand verkeer. Verderop is de weg afgezet vanwege een ongeluk. Iemand komt vertellen dat het wachten is op een helikopter. Ondertussen schrijf ik deze dagboekaantekening. 

Als we weer verder kunnen, zien we hoe het land weidser wordt. De bergen en heuvels worden heuveltjes. Na Milton komt Dunedin in zicht. Een slingerende kustweg voert ons over het Otago Peninsula naar Portobello Road. Ons nieuwe tijdelijke adres bij de Broad Bay is snel gevonden. De cottage ligt achter in een weelderige tuin. Als de koffertjes binnen staan, loop ik even langs de baai. Er hangt veel bewolking, wat een speciaal plaatje oplevert.