31/01
De wekker gaat om 05.45 uur: ontbijt om 06.30 uur, waarna we richting Lake
Manapouri rijden. Onze tickets liggen klaar bij het punt van vertrek. Deel één
van de dag is een boottocht van 50 minuten over genoemd meer richting Visitors
Centre West Arm, waar de bussen zullen staan die ons verder brengen.
De plaatsjes Te Anau en Manapouri liggen op de grens van Southland (waartoe
ook het Catlins Coastal Rainforest behoort) en Fiordland. Het Fiordland
National Park wordt omschreven als het ruigste, mooiste en meest verlaten deel
van NZ. Dit grootste park is ook het natste. Onze vorige gastheer Lyndon had
ons al voorbereid met de zin: ‘Hier in Catlins berekenen we de
regenhoeveelheden in centimeters. Daar doen ze het in meters.
Tijdens onze tocht naar en over de Doubtful Sound zullen we te horen
krijgen dat er minimaal 6 meter valt. Eerder is 9 normaal en in 2018 was het
met 11 wel erg bont.
Gisterenavond lazen we over het verschijnsel bomenlawine. We worden er
onderweg door buschauffeur Lucille op gewezen. Boven op de steile berg verliest
een boom houvast, kukelt om en trekt in zijn val andere exemplaren mee naar
beneden.
Toen dat recentelijk gebeurde - we passeren die duidelijk herkenbare plek -
raakte de weg geblokkeerd. Reizigers die vast kwamen te zitten, zijn toen per
heli teruggebracht.
Deel twee, de bustocht, speelt zich af tussen 09.20 en 9.50 uur. Vanaf
grote hoogte vangen we alvast een glimp op van ‘onze’ fjord. Lucille rijdt
stevig door op de gravelweg die door een imposant bebost en bemost bergland gaat.
Deel drie begint om 9.50 uur: de boottocht over Doubtful Sound. Die naam
komt volgens de overlevering van James Cook die zich afvroeg of je per boot via
deze fjord een verbinding naar de zee had. Een experiment maakte een eind aan
de twijfel; de naam bleef.
Het landschap is imponerend. Hoog oprijzende en vaak steile rotsen. Groen
van de beuken en varens. Behalve dan op plekken waar boomlawines happen
weggenomen hebben uit de begroeiing. De voor ons verborgen gids vertelt door de
luidspreker dat wanneer er onverhoopt vijf-zes dagen geen regen valt, het
bodembedekkende mos verschrompelt. De massa verdwijnt, de boomwortels verliezen
houvast en huppekee. Als daarna het natte mos weer opleeft, is er opnieuw
plaats voor zaadjes waaruit de volgende generatie bomen zal opschieten.
Overal zien we watervallen. Vaak smal en altijd lang: van kruin tot
waterrand. Het zicht op de bergformaties verschuift voortdurend.
Doubtful Sound. Sound zou verwijzen naar zekere, veilige ankerplaats. De
gids legt een verband met de uitdrukking ‘save and sound’. Fjord is geologische
naam en die verwijst naar de ontstaanswijze. In dit geval heeft 2 miljoen jaar
geleden een gletsjer deze spleet in de rotsen uitgeslepen. Tot 430 meter onder
het huidige waterniveau.
Het waait flink. We treffen een droge, ja zelfs zonrijke dag met een milde
temperatuur. De onzichtbare gids herhaalt dit feit omstandig. Op het bovendek
is het met trui of jack aan goed uit te houden.
Wind en deining nemen toe bij de monding van de fjord. Op de rotsige
eilandjes bij de overgang naar de Tasmanzee ligt een kolonie zeehonden. Er zweven
wat albatrossen. Fascinerend.
Op de terugweg legt de kapitein in een zijarm de boot stil. Motoren af en
de gids maant de toch al rustige passagiers stil te zijn. Dan horen we
minutenlang het gezang van vogels en het gekletter van de vele vaak weggestopte
watervalletjes. Prachtig. Opnieuw blijkt dat oprechte verwondering zorgt voor een
piek in de dagorde.
Precies drie uur later zijn er terug bij het startpunt voor de tocht over
het fjord. Opnieuw de bus in, daarna per boot het meer over en rond 14.00 uur
zijn we in Manapouri. Daar is het bijna windstil en volgens de gegevens op het
dashboard van de auto 26°C.
Doubtful Sound is moeilijk te bereiken voor individuelen. Met een boot mag
je vanaf de Tasmanzee binnenvaren. Je kunt ook een eigen boot in het fjord
leggen als je iemand kunt vinden die dat ding uit het Lake Manapouri kan
takelen, over de gravelweg vervoert, om het vaartuig uiteindelijk de sound in
te laten zakken. Door de moeilijke bereikbaarheid blijft het er rustig. En erg
mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten