Een en ander ligt ‘gevoelig’. De gevangenen worden door de
centrale overheid beschuldigd van rebellie, opruiing en malversatie. Zo blijkt
dat de kosten voor het referendum betaald zijn uit de algemene middelen.
Amnesty International oordeelt vervolgens dat er geen sprake is van ‘politieke
gevangenen’. Etc, etc. Soit.
In de namiddag gaan we in de hitte te voet op weg naar de oude
binnenstad. Ik moet mijn idee van de zichtbare tweetaligheid bijstellen: alles
is in het Catalaans. Misschien maakt het voor buitenlandse bezoekers die geen
Spaans spreken weinig uit. Wij puzzelen. Later op de avond zal ik bij menukaart
vragen voor ons toch wat te vertalen.
De benedenstad lijkt ons weinig interessant; boven is het te
doen. Om daar te komen, zijn er twee liften. De eerste doet het niet, dus
sjouwen we omhoog. Bij de tweede lift hangt de tekst dat vandalisme tot het
uitvallen van deze mechanische verheffing geleid heeft. Met excuses namens de
gemeente. Dus klimmen om 17.30 uur bij 34°C nog meer trappen op. Zou de sabotage
van twee liften iets met de politieke stemming in dit land te maken hebben?
Dan zijn we bijna bij de top. Ik zing zachtjes een tekst van
Charles Aznavour: ‘J’ai travaillé, Des années, Sans répit, Jour et nuit, Pour
réussir, Pour gravir, Les sommets’ ... Als we dan die top bereiken, kun je ons
uitwringen.
Op deze verstevigde plek bevinden zich twee markante gebouwen:
een grote kerk en een voormalig vorstelijk onderkomen. We kopen
toegangsbiljetten waarbij - bijna regel - naar ons land van herkomst wordt
gevraagd. Hierop krijgen we tot onze verbazing een beschrijving uitgereikt in
het Nederlands. Zeer uitzonderlijk.
Het monumentencomplex heet ‘Turo de la Seu Vella’. Mogelijk -
archeologische bewijzen ontbreken - bevond zich hier een Iberische
nederzetting. In elk geval vestigden zich hier achtereenvolgens Romeinse,
Visigotische en Arabische bewoners. In 1149 wordt de moskee omgedoopt tot kerk.
Later komt er een nieuwe kathedraal die nu romaanse (de façade) en vooral gotische
kenmerken draagt.
Het gebedshuis en de grote kloostergang zijn volledig kaal. Het
gebruik voor militaire doeleinden heeft er tussen 1707 en 1948 een verminkte en
aangevreten bedoening van gemaakt. Er wordt met mondjesmaat gerestaureerd.
De toren gaan we na het
eerder klimwerk niet op: tweehonderdennogwat treden.
Vervolgens bezoeken we La Suda, het Kasteel van de koning. Ook
uitgeleefd. Op het hoogste deel van de vesting hebben we een mooi uitzicht op
kerk en stad.
De wijk die we doorlopen richting benedenstad hangt vol Catalaanse
vlaggen. We zijn in een ander land. Die indruk wordt versterkt door de
aanwezigheid in dit deel van inwijkelingen uit landen ten zuiden van de Sahara.
We komen langs een grote winkel met een coöperatieve inslag. Er
worden ook boeken verkocht. Ik vraag er naar de pas verschenen heruitgave van het
standaardwerk van F.J. Simonet (1829-1897) ´Historia de los Mózarabes en
Espana´. En dat hebben ze!
Iets verderop eten we op een klein terras wat gerechten van een
Catalaanse kaart. Dankzij de toelichting weten we wat we besteld hebben.
Daarna lopen terug naar Ibis budget. Een prima hotel in een
stadje dat weinig uitnodigend op ons overkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten