Gepruttel

Deze tekst verscheen op 5 augustus 2018 als column in de rubriek 'Onder de Boschboom' van de Bossche Omroep

Hebt u er in uw omgeving iemand echt over horen meuten? Over de keuze van vijf mannen in &W? Ikke nie. Er was gepruttel in de marge, oké. Echt moeilijk deed niemand. Geen spandoeken. Geen stille tocht.

Met dat vijftal erbij kent Den Bosch dus voor de komende vier jaar een eenzijdig B&W. Eenzijdig op geslachtelijk vlak, wat als voordeel heeft dat het wethouderlijke damestoilet ook deze ronde niet op de poetslijst hoeft te staan. Een besparing.

Verder kent de bedachte samenstelling alleen minpunten.

In elk geval hebben de onderhandelaars zich opmerkelijk ingespannen om tijdens biechtstoelgesprekken deze ‘heerlijke’ combinatie te fiksen. De Bossche Groenen moesten er met een lullig (!) smoesje buiten gehouden worden: niet genoeg politieke ervaring. Binnen de stankcirkel rond Markt 1 hangt sinds kort de geur van ouwe-jongens-krentenbrood. 

‘Nog altijd zijn zeven op de tien wethouders man’, kopte NRC op 16 juni jl. 94 van de 305 Nederlandse gemeentes tellen een &W van louter kerels.

Is dat schadelijk? Ja. Ik hoef niet uit te leggen waarom, tenzij u lid bent van een mannelijk &W. 

Is het schandelijk? Ook dat. En nou niet aan komen zetten met dat voorspelbare flauwe smoesje ‘dat zich nou eenmaal weinig dames beschikbaar stellen voor zo’n postje’! Is hier sprake van ‘traditionele mannelijkheid´? In combinatie met een afkeer van het delen van macht en verantwoordelijkheid met vrouwen? Flirt zelfs ‘coalist’ GroenLinks met de restauratie van het oerconservatieve patriarchaat? 

Waarschijnlijk hebben ze gewoon peur, de Bossche &W-heren. Wezenlijke angst voor verandering. Als clublied lijkt me die ouwe kraker van Robert Long geschikt: het refrein begint met ‘en dat is allemaal angst’. Staat op YouTube, kijk maar. De volgende keer dat ik de mannen na de raadsvergadering in de kroeg zie nakeuvelen, vraag ik de barkeeper dit nummer op te zetten.

Onze stad afficheert zich graag als ‘de cultuurstad van het Zuiden’. In de bestuurscultuur is de tijd opnieuw voor vier jaar stilgezet: de formatie-uitkomst bevestigt weer eens ons imago als bastion van regenten. Het historische stratenpatroon wijst nog steeds de weg. Ook naar de veelbesproken cultuurtempel, waarvoor de mannen-broeders geen tijd wilden verliezen en meteen na aantreden er het eerder aangehangen voornemen doorheen jasten tot de bouw van een ´vernieuwd´ theater. Het is niet eens de vraag of daar drama van komt. 

Op de B&W-agenda past een volgend herenakkoord; eentje over de tekst op het bord boven het wethouderlijke mannentoilet: ‘We drinken een glas, maken een plas en laten alles gewoon bij wat het was’. 

En wij burgers laten dat gebeuren. Afgezien van een kleine oprisping hier en daar, zoals bijvoorbeeld dit gepruttel in de marge dat u zojuist las.