
Een der dames blijkt cola te drinken; waarmee het rechter duo op authentieke
bewoners van dit land lijkt. Het andere ranke paar heeft wortels in het Verre
Oosten. Van links komt de man op ons toe: 'Hoor ik hier Nederlands praten?' Ze wonen in
Zuid-Holland en bezoeken dezelfde steden als wij, alleen in de 18-dagenvariant.
Vandaag gaan ze Nashville in, terwijl wij verder rijden naar Gatlinburg.
Door het gezellige gesprek 'verlaat', vertrekken we pas om 10.30 uur. Na al
dat vlakke land, komen nu dan de bergen: de Appalachen. Deze keten in het
oosten van de VS is zo'n 2.400 km lang. Over de huidige blanke bewoners van
dit uitgestrekte gebied (rednecks, hillbillies) bestaan de nodige
stigmatiserende verhalen. Het heuvelende gedeelte waarmee wij te maken krijgen,
heet Great Smoky Mountains. De naam 'rokende bergen' werd gegeven door de
indianen, de toenmalige bewoners.
We richten ons op Knoxville. Eenmaal daar voorbij, komen de bergen in
zicht. Vlak voor de afslag naar Gatlinburg rijden we door de Smoky Mountain
Opry dat iets weg heeft
van een breed dal. Op deze mooie zaterdag is het 'aanschuiven', van stoplicht naar stoplicht. Links en rechts zien we een kilometers lang mengsel van kermis en de Strip van Las Vegas. Er zijn veel bezoekers; het geheel vormt in onze ogen een verbazingwekkend spektakel. Er zijn veel opmerkelijke gebouwen: allemaal nep en vaak in kakelbonte kleuren. Een enorm huis staat met tuin en al op zijn kop terwijl aan de andere kant van de weg King-Kong achter het Empire State Building tevoorschijn komt. Vermaak op de zaterdagmiddag. Vanuit de auto doet het gezellig aan en als we eenmaal écht omhoog gaan, zijn er de bossen. Plus een snelstromend riviertje.
van een breed dal. Op deze mooie zaterdag is het 'aanschuiven', van stoplicht naar stoplicht. Links en rechts zien we een kilometers lang mengsel van kermis en de Strip van Las Vegas. Er zijn veel bezoekers; het geheel vormt in onze ogen een verbazingwekkend spektakel. Er zijn veel opmerkelijke gebouwen: allemaal nep en vaak in kakelbonte kleuren. Een enorm huis staat met tuin en al op zijn kop terwijl aan de andere kant van de weg King-Kong achter het Empire State Building tevoorschijn komt. Vermaak op de zaterdagmiddag. Vanuit de auto doet het gezellig aan en als we eenmaal écht omhoog gaan, zijn er de bossen. Plus een snelstromend riviertje.

Na het inchecken gaan we direct het plaatsje in: bijna alles
namaak en regelmatig is er sprake van erg mooie nep. Ik app onze eerste indruk
én wat foto’s naar de familie in Californië en krijg meteen als reactie ‘It
sounds very typical American kitsch’. De (toch weer vaak omvangrijke) bezoekers hebben
het prima naar hun zin in een sfeer die je niet anders dan relaxed kunt noemen.
Wij komen ogen tekort bij het zien van dit alles. Om ons te harden, lopen we een
aantal giga-snoepwinkels binnen om daar de mega-voorraad te bewonderen.
Het gedeelte waar de skilift staat - het blijkt vandaag de laatste dag van
het seizoen - verwijst naar het gebied waar de pistes liggen met borden waarop ‘Ober
Gatlinburg’ staat. Vlak daarbij bevindt zich een wit kerkje, waarvan ik zeg; ‘Dit
moet toch wel echt zijn’. Waarop mijn vrouw me op een bruidswinkel aan de
overzijde wijst. Bij nadere inspectie blijkt het kerkje ‘Sugarland Wedding Chapel’ te heten. De beginzin uit een lied van Elvis komt ineens voorbij. ‘Verdammt
nochmal’, ook al nep; ik kom niet meer bij van het lachen.

Niet
veel verderop ligt een nagebouwde ‘distilleerderij’, die met teksten verwijst naar de clandestiene
stokerijen van weleer waar ‘moonshine’ werd geproduceerd. Een uit graan
verkregen ‘white whiskey’ of ‘white lightning’. Binnen zijn barkeepers als
jongleurs bezig en de gasten laten zich niet onbetuigd. Rechts van de ingang
staat een vers bruidspaar een serie genodigden te ontvangen: van kerk tot kroeg.
De bergen die hier het decor vormen zijn niet van bordkarton. Bovendien
zijn ze mooi, ook nog ook nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten