zondag 14 april 2019

Dagboek Nieuw-Zeeland (46); nog een klooster

04/03
Napier ligt aan de Hawke’s Bay. In de omgeving is de aanwezigheid van agrarische activiteiten, boom- en wijngaarden bepalend voor het landschap. De baai - volgens de Maori-overdracht geschapen uit een onderkaak - is 360 km lang met stranden en kliffen. Napier en zusterstad Hastings liggen in het midden.

Beide plaatsen werden in de morgen van 3 februari 1931 getroffen door een zware aardbeving van 7,8 op de schaal van Richter. Daarbij kwamen 256 mensen om het leven. De centra werden in de daaropvolgende jaren herbouwd in de hier toen populaire art decostijl.

Als we iets over 11.00 uur het centrum van Napier binnenrijden, vallen de gebouwen uit die tijd direct op. Plus de grote aantallen bezoekers: wat een drukte. We parkeren en lopen over de prachtige boulevard richting VVV. Subtropisch aandoende omgeving. Stijlvol. Rustig, ondanks de drukte. 

Bij het VVV bespreken we een bezoek morgenvroeg aan een kolonie ‘Jan-van-Genten’. Vervolgens bezichtigen we de goed bijgehouden art decowijk. Aan het eind van die wandeling zijn de straten bijna leeg. Zit nu iedereen aan tafel? Later zullen we van Fiona horen dat er een cruiseschip in de haven ligt. Met 6000 passagiers. Als die weer weg zijn, krijgt de stad-aan-zee weer zijn normale aanzien.

Aan de andere kant van de stad lunchen we op aanraden van onze gastvrouw bij de Silky Oak Chocolates. Er hangt een opwekkende boodschap gericht aan ouders die hun kinderen aan hun lot overlaten.

De chocolaterie blijkt in 1959 opgericht door de Nederlander Art Kramer; na zijn dood wordt het bedrijf vanaf 2000 voortgezet door nieuwe eigenaars. Prima keuken. De gekochte chocolade wordt zolang - in thermoverpakking vanwege de warmte - opgeborgen in de kast.

Wijn. De chardonnay uit 2018 van Selaks uit Hawke’s Bay is vanaf het begin van onze reis benoemd tot onze ‘huiswijn’. De wijnmakerij ligt in de buurt en blijkt niet open voor het publiek. Fiona reserveert voor ons een tafel bij The Mission Estate Winery: wijnhuis en restaurant.

In 1838 voer een groep Franse missionarissen naar Nieuw-Zeeland. Tussen de bagage zaten wat wijnstokken. Uiteraard werden deze in NZ grond geplant. In de volgende jaren verhuisden de religieuzen in de buurt van Napier hun klooster een aantal keren. Bij het exemplaar uit 1851 werd de wijn alleen voor de eredienst gebruikt en als drank tijdens de maaltijd, terwijl er in 1870 ook sprake was van verkoop aan derden. Het restaurant pretendeert de oudste wijnmaker van NZ te zijn.

Het geweldig gelegen voormalige seminarie blijkt over een uitstekende keuken te beschikken. De merlot en de chardonnay bezitten een uitmuntende kwaliteit. Klasse!

Door de milde avond, terwijl de cicades tjirpen en uit de tuinen een lekkere geur komt, lopen we tevreden terug naar onze B&B. Morgen wat vroeger op voor een bezoek aan de vogelkolonie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten