13/03
We zijn (dus) sinds gisterenmiddag op het
Coromandel Peninsula. Dat kent de nodige verborgen strandjes, ook in de buurt
van de B&B ‘Stargazers’ in Kuaotunu.
Voor we op pad gaan, ontbijten we aan de
familietafel met een Engels paar dat op huwelijksreis is. Ik vraag Harriët of
er een school is waar je als B&B-host leert hoe een ontbijt eruit kan zien.
De achtergrond hierbij is onze constatering dat in bijna elke B&B tot nog
toe zelfgemaakte jam en andere lekkernijen op tafel verschijnen. Een kwestie
van traditie, geeft ze aan. Vrouwen van haar leeftijd weten niet anders en hun
dochters verstaan de kunst ook. ‘Laten we het maar niet over de millennials
hebben’, zucht ze. ‘Die kunnen niet koken’, vult haar man aan.
Opnieuw heeft die leeftijdsgroep het
gevreten.
Met de auto zijn we zo bij de afslag naar
Opito Beach. Een B-weggetje, deels gravel, voert langs (richting) Otama Beach
en vervolgens naar Opito Beach. De baai ligt wat afgelegen, de plek is
prachtig. Onderweg worden we regelmatig getrakteerd op een wijds panorama met
baaien en in het water verdwaalde eilandjes.
We laten de auto achter om te voet een heuvel
(zeg maar berg) over te gaan om
aan de andere kant het besloten Pink Beach te
bereiken waar het zand inderdaad roze genoemd mag worden. De kleur is ontleend of 'onttrokken' aan de omringende rotsen die roze zijn.
Achter het strandje ligt een verzameling
vakantiehuisjes aan een afgesloten pade. Ik spreek met
wat mannen die net in kajaks terugkeren met hengels en vis.
Dan weer in het zweet terug naar de auto om
ons daar op te frissen in de zee. We vinden schelpen waar de afdeling
Communicatie van Shell bij zou watertanden. We besluiten de tocht met lekkere
pizza in het door onze B&B-host ‘aangerikkemandeerde’ Luke’s Kitchen in
Kuaotunu Beach. Waarna we ons lui en met thee terugtrekken in de
namiddagzon op ‘ons’ balkon van de
B&B ‘Stargazers’.
In de omgeving van Kuaotunu vind je overal de
tekst ‘No Mining’. Tot 100 jaar geleden waren op het schiereiland goudmijnen
actief. Ook in dit plaatsje, dat toen 2000 inwoners telde; nu nog geen kwart
van dit aantal. ‘Kennelijk is na een eeuw de ‘gouden droom’ nog niet
verdwenen’, schrijft een regionale krant. Duidelijk is dat ‘herstartplannen’
waarbij de overheid een belangrijke rol speelt, op zware tegenstand kunnen
rekenen van de lokale bevolking. Drie comités hebben zich met op elkaar aansluitende
overwegingen in de strijd geworpen. Alastair, als geoloog en mijnconsulent dé
deskundige hier in huis, doet de plannen om opnieuw naar goud te gaan zoeken,
af als quatsch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten