Dagboek Nieuw-Zeeland (60); ontaard lui

18/03

Als we ontwaken boven de zee, staat het ontbijt bij de zijdeur. 07.30 uur: vroeg voor wie de dag in absolute ledigheid wil doorbrengen. Tegelijkertijd heeft deze riante plek in Kaeo aan de Tauranga Bay letterlijk alles in huis voor een sportieve inspanning. Eenmaal afgedaald op het kiezelrijke privé-standje kunnen we de zee op in kajak of kano. Zwemmen kan ook, bij voorbeeld in wetsuit met snorkel. Het liefst bij vloed om de scherpe rotspunten te vermijden. Misschien morgen?

Mijn vrouw maakt van wat ons door de plaatsvervangende gastvrouw gebracht is een puik en qua omvang behapbaar Engels ontbijt met uitgebakken bacon. Fruit, yoghurt en muesli verdwijnen tot later in de koelkast.

Dan dalen we het steile pad af naar beneden. Van onze 'cove' is niet meer te zien dan het begroeide halfronde dak en de parasol. 

Het is eb en we kunnen ver de rotsen op. Twee kajaks en vier kano's zijn gezekerd aan de steile helling. We verzamelen mooie schelpen. En maken foto’s van de veelsoortige begroeiing op het harde graniet. ‘Journey Through The Secret Live of Plants’, heet het album filmmuziek uit 1979 van Stevie Wonder. Bij laag tij geven grote en vooral een flinke hoeveelheid kleine aangroeisels even de kans om een blik te werpen op wat anders door het water aan het zicht introkken wordt. We maken veel foto’s. Er wordt ook een krab gespot die onder een overhangende steen met zijn scharen naar ons reikt als we hem (of haar) proberen te porren. ‘Crab Cove’, zegt mijn vrouw, ‘De naam van ons verblijf hier’.

Waarna het luieren begint. Vanaf het hooggelegen ovale terras kijken we uit op de branding. Verderop ligt een worp eilandjes. Het is warm en bewolkt. Op momenten dat de zon doorkomt, is het heet. Ik teken wat; we eten de yoghurt als lunch en om 16.30 uur krijg ik de lange trilogie uit van de IJslandse auteur Jón Kalman Stefánsson. Wat een woordkunstenaar! Boeiend, terwijl het verhaal zich ontwikkeld met de snelheid van een schildpad.

Er staat nog een staartje NZ wijn - de ‘welkomfles’ - in de koelkast. Ik kom uit mijn stoel en loop naar binnen: ook luiheid kent zo haar grenzen.

Bijna alles staat op internet: Kaeo betekent in het Maori ‘zoetwatermossel’. Het dorpje, voortgekomen uit een Maori-versterking (pā), bevindt zich aan de Kaeo River, waarin die mossel ongetwijfeld gedijt. De rivier wil regelmatig buiten haar oevers treden en voor meer dan natte voeten zorgen.

‘s Avonds gaan er gekruide kippendijtjes op de bbq. Even experimenteren, want thuis bak ik buiten op een hete plaat voor ‘pescado a la plancha’. Dit geval-met-klep werkt net iets anders. Lekker, met rijst van Ome Ben en zelf bereide radijssalade, waarbij de prak van banaan, citroen- en sinaasappelsap de hete smaak van de ‘pisknolletjes’ verzacht.