24/03
Onze laatste ‘hele dag’ in NZ. Aan de
ontbijttafel praten we geruime tijd met een koppel uit LA. De Amerikanen verblijven
een poosje hier vanwege een bruiloft van een familielid.
We herpakken onze bagage, gooien wat
afgedragen kleren weg en houden de spullen voor de vlucht apart. Vervolgens
maakt mijn vrouw op het terras de boarding passen in orde. Met enig gegoochel
en de nodige technische informatie van haar krijg ik de tickets ook in mijn
fotoverzameling van mijn ‘eenvoudige’ iPhone. Nu kan ik in Auckland en Hong Kong
wifi-onafhankelijk automatisch op kaartleesapparatuur inchecken. Hierna maak ik
snel in de keuken twee tosti’s die we in de tuin opeten. Daarna kunnen we op
pad.
De B&B bevindt zich een wijk die vernoemd
is naar Mount Eden. Deze inmiddels tot rust gekomen vulkaan kunnen we zien
vanuit de tuin. De naam verwijst naar George Eden, de eerste Earl van Auckland
in de Engelse tijd. Liefkozend heet deze hoek ook Eden Village.
Mount Eden/Maungawhau was een van de eerste
plekken waar de Maori’s zich vestigden. De steile hoogte fungeerde bijna als
vanzelfsprekend als burcht, een pā, een bolwerk in tijden van stammenoorlog. Op
de gecreëerde terrasjes - nu nog duidelijk op de hellingen herkenbaar - werden
bijvoorbeeld zoete aardappelen gekweekt en voorraden opgeslagen.
Het uitzicht van 360 graden op Auckland is
groots. De andere van de 50 vulkanen waarop deze stad zich ontwikkeld heeft,
vallen op als groene burchten tussen de lage bebouwing. Als we boven op de
kraterrand arriveren, zien we naar schatting twee busladingen Chinezen de berg
op komen. Als snel nemen ze de bekende poses in voor foto-opnames. Sommige
dames maken er hele sessies van.
We gaan weer richting ‘huis’ waar we in de
keuken de fles wijn opmaken die in de koelkast staat. Later zetten Antony en ik
het gesprek voort dat we al voor de wandeling startten. Het hoofdonderwerp is
jazz. Een en ander resulteert erin dat mijn vrouw ‘Rock Swings’ van Paul Anka
‘opzet’. Daarvan werden de opnames alweer wat jaren terug gemaakt in Montréal.
Bekende composities, zoals ‘Wonderwall’ van Oasis, bewerkt tot een jazzversie,
gezongen door Paul Ankie, ondersteund door een big band. Nog steeds een
prachtige reeks nummers
‘s Avonds eten we bij Xoong in de Mount Eden
Road; in de buurt dus. Een restaurant dat een kaart heeft met gerechten die een
mix vormen uit de Japanse en Chinese keuken. Geraffineerd lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten