woensdag 24 april 2019

Dagboek Nieuw-Zeeland (66); Mount Eden

24/03
Onze laatste ‘hele dag’ in NZ. Aan de ontbijttafel praten we geruime tijd met een koppel uit LA. De Amerikanen verblijven een poosje hier vanwege een bruiloft van een familielid.

We herpakken onze bagage, gooien wat afgedragen kleren weg en houden de spullen voor de vlucht apart. Vervolgens maakt mijn vrouw op het terras de boarding passen in orde. Met enig gegoochel en de nodige technische informatie van haar krijg ik de tickets ook in mijn fotoverzameling van mijn ‘eenvoudige’ iPhone. Nu kan ik in Auckland en Hong Kong wifi-onafhankelijk automatisch op kaartleesapparatuur inchecken. Hierna maak ik snel in de keuken twee tosti’s die we in de tuin opeten. Daarna kunnen we op pad.

De B&B bevindt zich een wijk die vernoemd is naar Mount Eden. Deze inmiddels tot rust gekomen vulkaan kunnen we zien vanuit de tuin. De naam verwijst naar George Eden, de eerste Earl van Auckland in de Engelse tijd. Liefkozend heet deze hoek ook Eden Village.

Mount Eden/Maungawhau was een van de eerste plekken waar de Maori’s zich vestigden. De steile hoogte fungeerde bijna als vanzelfsprekend als burcht, een pā, een bolwerk in tijden van stammenoorlog. Op de gecreëerde terrasjes - nu nog duidelijk op de hellingen herkenbaar - werden bijvoorbeeld zoete aardappelen gekweekt en voorraden opgeslagen.

Het uitzicht van 360 graden op Auckland is groots. De andere van de 50 vulkanen waarop deze stad zich ontwikkeld heeft, vallen op als groene burchten tussen de lage bebouwing. Als we boven op de kraterrand arriveren, zien we naar schatting twee busladingen Chinezen de berg op komen. Als snel nemen ze de bekende poses in voor foto-opnames. Sommige dames maken er hele sessies van.

We gaan weer richting ‘huis’ waar we in de keuken de fles wijn opmaken die in de koelkast staat. Later zetten Antony en ik het gesprek voort dat we al voor de wandeling startten. Het hoofdonderwerp is jazz. Een en ander resulteert erin dat mijn vrouw ‘Rock Swings’ van Paul Anka ‘opzet’. Daarvan werden de opnames alweer wat jaren terug gemaakt in Montréal. Bekende composities, zoals ‘Wonderwall’ van Oasis, bewerkt tot een jazzversie, gezongen door Paul Ankie, ondersteund door een big band. Nog steeds een prachtige reeks nummers

‘s Avonds eten we bij Xoong in de Mount Eden Road; in de buurt dus. Een restaurant dat een kaart heeft met gerechten die een mix vormen uit de Japanse en Chinese keuken. Geraffineerd lekker.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten