
Op de website van de Guardian zie ik een
filmpje (klik) dat me raakt: een Maori-dans waaraan steeds meer ook niet
Maori-jongeren mee gaan doen als rouwbeklag voor omgekomen medeleerlingen bij
de aanslag in Christchurch.
Witte Australiërs worden hier in sommige verhalen omschreven als
onverbloemd racistisch. Bovendien vinden ze hun NZ buren watjes door hun wens en
inspanningen om multicultureel samen te leven.
Zouden Wilders en Baudet dit filmpje ook
bekijken; een vergelijkbare opname was ook op Nu.NL te zien.
Tegen 12.00 uur is het eb, tijd om te gaan
vissen vanaf de rotsen. Ik sjouw in twee afdalingen hengel en overig materiaal naar beneden. Na enig geklauter over het puntige graniet richting diep water, kan ik
ingooien. Zouden de vissen toehappen? Aan de twee angels zitten stukje
diepgevroren sardien. Na vijf keer ophalen en opnieuw ingooien, is het
duidelijk: hier vang ik alleen veel zeewier. Misschien moet ik met een kajak de
zee op, buiten de branding en het wier.

Inmiddels is Dave ook
gearriveerd: kiwi en ook NZ eerste professionele skateboarder. Jaren getoerd
door de VS. Nu snap ik wat die ‘ramp’ achter in de tuin voorstelt. Victoria en
hij - aannemers - hebben B&B Crab Cove zelf gebouwd. Overigens heeft Dave
als achternaam Crabb.
Na het zwemmen gaat in onze grotwoning de
sauna aan. Afkoelen kan op het terras. Dan een portie koud water onder de
douche. Heerlijk.

Om 20.00 uur tekent de ondergaande zon de
ruggen van het schiereiland en de eilandjes waarop wij uitkijken zacht oranje.
Op het internet blijken veel filmpjes te staan van een sportieve Dave
Crabb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten